καλοπίχερος

και καλοπίχειρος, -η, -ο (Μ καλοπίχερος, -η, -ον)

1. αυτός που έχει καλό χερικό, γούρικος, τυχερός, αίσιος

2. αυτός που γίνεται εύκολα

νεοελλ.

1. εύπορος

2. φιλήσυχος, ήπιος, μαλακός

μσν.

1. κατάλληλος

2. αυτός που έχει ευγενική καταγωγή

3. έντιμος, χρηστός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* (< επίρρ. καλῶς) + ἐπιχειρῶ].